Curambá#Campo Grande#Recife

23 februari 2014 - Porto De Galinhas, Brazilië

Ola,

Ik ben in Brazilië.......!

Vanuit Santa Cruz (Bolivia) heb ik een geweldige treinreis van 14 uur gehad. Aangekomen in een heel klein plaatsje Quijarro, een stukje met de taxi en daar was de grensovergang naar Brasil. In lange rijen en om 9uur in de ochtend al bloedheet. Dit ging allemaal op zijn 11 en 30st....hahaha. Efficientie nog nooit van gehoord. Ik had ook nog eens een zware controle verwacht maar nee niets van dit alles. Je gaat toch van het land waar coca geteeld wordt naar het land waar cocaine gedistributeerd wordt. Ik had besloten om niet door te reizen naar Campo Granda maar net over de grens te blijven hangen in Corumbá. Ik was Ulrik uit Denemarken tegen gekomen. Die middag een beetje gelanterfanterd met hem. Tour naar de pantanal geboekt en pinnen. Wat bij mij natuurlijk weer niet makkelijk ging. En Engels spreken doen ze in Brazilië niet..... Over naar het Portugees. Het enige woord dat ik kan is Abrigado. Bedankt. Dat schiet lekker op......

De volgende morgen met de bus onder weg naar de pantanal. Ergens in niemandsland word je gedropt...... Daar stond een jongen met 4WD op mij te wachten. Oppeta de klei weer in. Na een minuut of 20 kwamen we aan bij een prachtige lodge. Zie foto's. Wat ontzettend mooi. Ik had een iets duurdere lodge genomen in de hoop dat de hele jungle niet bij mij op visite kwam.... Hoe prachtig ik de natuur vindt ik blijf bang voor alles wat kruipt en meer dan 4 poten heeft...... Het is laagseizoen dus er was bijna niemand. Alleen een stelletje uit Manchester. Om half 5 die middag zijn we met een boot de rivier op gegaan. Waanzinnig mooi. Alles wat je maar in de jungle kan voorstellen heb ik gezien en gehoord. Alleen Tarzan en Jane ontbraken nog. Terugvaren in het donker. De gids scheen met een grote lamp op de oevers. Alle rooie lichtjes waren de ogen van krokodillen. En de groene........ van een Jaguar....... Al weken hadden ze geen Jaguar gezien. Ze was mooi en groot met prachtige kleuren. Ze lag half te slapen maar werd op een gegeven moment niet goed van het licht en ging de jungle weer in. Maar wat geweldig om te zien...... Ze staat op mn netvlies want ik kon er geen foto van nemen. Aangekomen op de pousada lekker gegeten en wijntjes gedronken. Met Liv en Martin nog lang nagezeten. Opgevreten door de muggen en de kikkers sprongen spontaan op mijn schoot werd het tijd om naar bed te gaan. 

De volgende ochtend vroeg op en de rivier weer op. Kano gevaren en piranha's gevangen. Het vlees aan de haak doen was al een opgave. Ik ving de 1 na de ander......maar ze moeten ook van de haak af.....krokodillen vinden dat ook erg leuk dus waren ook in grote getalen aanwezig. Apen waren druk in t bos. Prachtig, prachtig en nog eens prachtig. Wat een natuur. Tijdens de lunch piranha's gegeten. Heerlijk. Huppeta backpack inpakken en naar Campo Granda want ik was inmiddels opgevreten door de muggen. Zalfjes helpen niet en ik krab me gek. Alles stuk. 6 ,5 uur reizen. Kom in pousada aan, man spreekt geen Engels, overboekt. Daar kwam ik na 15 min pas achter. Gatver loop je in het donker op straat met je backpack in een stad die je niet kent. Het eerste hotel ingegaan. Veel te duur. Maar alla veilig. Geen communicatie met man achter de receptie. De ergernis werd groter. Eten kon ik nergens in de straat krijgen. Een coca cola wist hij ook niet wat t was. Dus met een reep chocola naar bed. Tot overmaat van ramp had hij de verkeerde wifi gegeven dus geen internet. Wil zo snel mogelijk weg uit dit gat. Plan voor morgen. Op zoek naar Internet cafe en reisburo om vlucht te boeken. Wil weg out dit gat. Zo snel mogelijk. Onder tussen had ik meer dan 100 muggenbeten. Van de stress schoot het in mn rug en kon mn hoofd niet meer bewegen.......de volgende ochtend zat er een dame achter de receptie. Die schoot meteen in de stress. Had nog nooit 1 woord Engels of spaans gesproken. Mijn god, werk je in een hotel....... Ze heeft een Brazilian op mij af gestuurd en met hem ben ik op pad geweest om ticket te kopen. Volgende dag zat ik in het Vliegtuig naar Recife. Noordoosten van brazilie. Vlucht van 6 uur. Vijf dagen met de bus.......weg van de muggen maar ik heb wel een jaguar gezien!

In Recife ben ik opgehaald door Nathalie. Ze is een nederlandse en woont in Recife. Ze zorgt voor Patrica, braziliaanse van 18. Nathalie heeft Patricia uit het weeshuis gehaald waar ze toen als vrijwilligster werkte. Via nico en jannie Ben ik in contact gekomen met haar en ben ik al een week bij haar in huis. Geweldig. Draai met een gezin mee. Woon in een gewone wijk waar geen toeristen komen. Ik ben een attractie. Maandagmiddag ben ik met Nathalie op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Hier om de hoek is een weeshuis gevestigd voor lichamelijk en geestelijk gehandicapten. De taal was weer een dingetje. Het werk moet officieel aangevraagd worden en ze vroegen voor hoeveel maanden.... Uhhhhhh 2 weken. Die middag kreeg ik een rondleiding. Hoe ze werken. 46 kinderen, 30 begeleiders, waaronder verpleegsters, artsen, fysiotherapeuten. Ik heb zoveel bewondering voor de werkwijze. Veel minder financiële middelen dan in Nederland. Ze geven nooit op. De volgende dag heb ik wel een aantal kinderen geknipt. Alles zou aanwezig zijn. De schaar waarmee ik geknipt heb kun je kopen bij blokker. De jongens hadden van dat kroeshaar....... Nooit geknipt.....huppeta de tondeuse erop en gaan. De volgende dag was er carnaval voor de kids. Of ik er om half 9 kon zijn. Ook hier in dit huis spreekt er maar 1 persoon Engels. Ze was de hele tijd bij mij. Om half 9 waren alle kinderen gedoucht, in de luiers en hadden verkleedkleding aan. Ik heb ze allemaal opgemaakt. Zelfs Arielle, 5 maanden oud zag er prachtig uit. Elk kind heeft een verhaal, ik zal het van Arielle vertellen. Haar moeder wilde geen kind een heeft abortus pillen geslikt. Het kindje is toch in het ziekenhuis geboren en zwaar gehandicapt. Ze heeft een punt hoofd, kijkt scheel, haar voetje staat naar binnen (zo geboren) en zit in het gips. Geestelijk is ze ook beschadigd. Na de geboorte is de moeder zo zonder kindje het ziekenhuis uitgelopen. Zo is ze in het weeshuis terecht gekomen. Moeder is niet geregistreerd in het ziekenhuis dus moeilijk te achterhalen wie ze is. Dit is 1 van de dingen die in de toekomst niet meer ongestraft gedaan morgen worden...... Enne wij zijn allemaal verliefd op Arielle.........zie foto. Carnaval met de weeshuis kinderen was te gek. De kinderen die niet kon den lopen zaten op een kar. De rest liep erachter aan inclusief band. Al het personeel was aanwezig. Ze zijn zo gek met de kinderen. Zo zijn we de wijk in gegaan. Bij een grote lokatie stond een andere band te spelen en het werd een groot feest. Wat kunnen de vrouwen dansen zeg.,,,.... Ze gooien die kont naar achter en schudden maar. Dit was wel hel erg mooi om mee te maken. Een maal thuis gekomen alle kids weer onder de douche en het gewone leven gaat weer verder.ik heb nog geluncht met het personeel. 

Gisteren zijn we naar het strand geweest. Voor het eerst gezwommen in de zee. Volgende week ga ik met Patricia naar Olinda, daar schijnt een waanzinnig carnavalte zijn. Dus omdat het hier heel erg warm is en ik verga in mijn Pipo broeken ben ik met Patricia een hotpants gaan kopen. De vrouwen hier hebben enorm stevige benen en nog een veel dikkere kont....alles beweegt en drilt, hoe dikker hoe mooier.. Ik ga met mijn 46 jaar dansen in mijn hotpants.....

vanmiddag hebben we gebbqt.....bij het zwembad. Enorm gezellig. Ik had een stokje met een beetje vreemd vlees, kippenhartjes.......pffffffffff. En we zijn onze outfit bij elkaar aan het sprokkelen. We hebben er zin in! Patricia heeft al 4 jaar Engelse les op school maar spreekt geen woord Engels. Onderwijs is helaas erg slecht. Dus wij praten de hele dag tegen elkaar maar begrijpen elkaar voor geen meter. Toch komt het ieder keer goed. Zou eigenlijk gefilmd moeten worden......

Ik ben vd week ook met Patricia naar haar weeshuis geweest. Zo triest. In en in triest. Armoedig. De meisjes hebben geen toekomst. Hangen de hele dag. Patricia heeft echt geluk gehad dat Nathalie haar eruit heeft gehaald......

Brazilianen hebben heel veel verschillende kleuren. Hoe donkerder hoe armer. De lichte en witte zijn rijk. Status is heel erg belangrijk. Heb ik helemaal niets mee. De lichtere komen niet in de zon. Stel je voor dat er een kleurtje op komt. De donkere willen ook niet in de zon. Zitten de hele dag binnen. De rijke wonen niet in huizen maar in luxe torenflats in boa viagem. Ze gaan van huis met airco, naar hun auto met airco en dan naar de shoppingmall met airco. Komen niet buiten en helemaal niet op het strand......Nathalie vertelt mij zo ontzettend veel. Heel interessant omdat allemaal te zien en mee te maken.

wat een lap tekst...... Pfffff.

Chau, beso, Erica X

Foto’s

3 Reacties

  1. Je Fysio:
    24 februari 2014
    Wat ben jij aan het genieten en wat zie je er goed uit! Jaloersmakend die foto's en verhalen.

    Geniet!
  2. Kaatje:
    24 februari 2014
    Hee wijfie, wat een belevenissen weer, geweldig!!! Ik heb het nu inmiddels al tig keer gezegd, maar wat gaaf allemaal, wat jij meemaakt!!! Het wordt je ook zeer gegund, behalve de muggenbulten dan, hahaha! Wederom liefs en een dikke kus van mij xxxxxxx
  3. Ellen verduijn:
    26 februari 2014
    Hi Erica

    Wat een prachtig verhaal weer. Wat maak je veel mee. Geweldig. De jungletrip en de carnaval met de kinderen. Je gaat van het een naar het ander. Beter kun je het niet doen. Heel veel plezier nog dikke kus Ellen